‘Ah nee he’, klaagt Eliott. ‘We eten broccoli’. Ik ben in de war. Ik geef toe dat ik nog steeds niet exact weet welk kind wat ook alweer niet lust, maar ik kon me niet herinneren dat broccoli op één van de haatlijstjes stond. ‘Houd je niet van broccoli?’ vraag ik. ‘Ach jawel..’ reageert Eliott met een dramatisch gezicht. ‘alleen niet op de Nederlandse manier’.
Nouja zeg. Is er soms iets mis met de Nederlandse keuken? Is er soms iets mis met mijn land?? Nee, nee, dat was het niet. Het schijnt dat wij Nederlanders (of de au pairs die representatief stonden voor ons volk) gewoon erg saai groenten klaarmaken. Jeweetwel, in water enzo, en dan laten koken. Niet eens standaard zout in het water. Belachelijk.
Nee, Fransen weten wel hoe je saaie groenten lekker maakt. Een goed romige saus erbij, bestaande uit creme fraiche of iets wat erop lijkt. Als er geen tijd is om saus te maken (of wat eerder het geval is: op te warmen), wordt er een dot geraspte kaas op het gerecht naar keuze gemikt. Even wachten tot het gesmolten is en eten maar. Als het even kan wordt groente met stukjes lardon* gebakken (weg is de groentesmaak, hoera!) of in een hartige taart gemikt. Andere ingrediënten van de taart zijn dan room, ei en melk.
Bij de meest simpele gerechten wordt er gegrepen naar middelen om het net geserveerde eten ‘eetbaar’ te maken. Kilo’s zout, bakken peper, een flinke dosis ketchup of nog weer wat anders. Zelfs rauwkost kan niet veilig worden geserveerd; daar moet eerst een liter vinaigrette overheen.
‘Dikmakers’ vertel ik Eliott, die chagrijnig in zijn broccoliroosjes prikt. ‘Lekkermakers’, houdt hij vol. Dommage* dat ik hier het eten klaarmaak.
Leer Frans met Eva
lardon - spek
dommage - jammer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten