Le supermarché

Parijs kent vele supermarkten. Geen Albert Heijn, geen Dirkson, en geen Hoogvliet. Wel hebben ze hier de 8 à 8 (die niet van 8 à 8 geopend is), de Carrefour, en de Dia. Wat hebben deze supermarkten allemaal in gemeen? Hun winkelpersoneel.

Wie rust wil vinden in een bruisende stad, gaat naar de kerk. Daar is het altijd stil en rustig. Iedereen is er kalm en loopt wat rond. De haast van de stad lijkt volkomen verdwenen te zijn.Wie niet zo religieus is aangelegd, kan naar de minder kerkige versie van kalmte gaan: de supermarkt. Het is er niet stil, het is er maar op bepaalde delen van de dag rustig, maar het is er alles behalve gehaast.

Dit geldt niet voor de klanten, want iedere vermoeide student, chagrijnige zakenman of door kinderen omgeven moeder die ik zie lijkt alleen maar zo snel mogelijk naar huis te willen. Het winkelpersoneel neemt echter alle tijd.

Zodra je je spullen op de band begint te leggen wachten ze rustig tot je minstens de helft hebt neergelegd, zodat ze erna tenminste kunnen ‘doorwerken’. Nou, doorwerken inderdaad. Met de extreme snelheid van één artikel per twintig seconden rossen deze mensen je artikelen over de scanner. Als je, wortel geschoten en mogelijk met baard, eindelijk mag betalen, is het verstandig om dit met een pinpas te doen. Ze zullen dan wel een kwartier de tijd nemen om de ‘pinnen’-toets in te drukken, maar het is beter dan het alternatief. Betaal contant en je kan je date van die avond wel afzeggen. Tergend langzaam zal het personeel je muntjes één voor één gaan opruimen. Heb je met briefgeld betaald? Ieder kreukje en vouwtje moet uit dat briefje voor het de kassalade ingaat. Wees niet verbaasd als je caissière opeens een strijkijzer tevoorschijn haalt om de klus te klaren.

Nadat je nog eens een halfuur op je wisselgeld hebt gewacht (het feit dat ze hier niet afronden helpt ook niet), kan je jezelf wel voor je kop slaan als je vraagt of je het bonnetje mag. Als in een enge film beweegt de hand van de caissière in slow motion naar je bonnetje. Uiterst zorgvuldig wordt het afgescheurd, bekeken, en aan je overhandigd. Het is nog nèt mogelijk om er een ‘merci, bonne journée’ uit te persen voor je woest de winkel uit stampt.

In een stad waar alles sneller en beter moet, werkt het supermarktpersoneel op dit tempo. Incroyable.