Kennis van Parijs:
Ha! Het gaat beter en beter. Dankzij klasgenoten en andere au pairs leer ik steeds meer plekjes van Parijs kennen die niet in iedere toeristengids staan. Kleine bistro’s, verstopte cafeetjes, en parkjes waarin je geen andere taal hoort dan Frans. Goedkoop eten weet ik in steeds meer wijken te vinden, en ook het vinden van shopstraten gaat steeds makkelijker.
Inburgeringsproces:
School is begonnen, ik heb de eerste drie weken alweer achter de rug. Ik merk dat ik er veel nuttige dingen leer, en hoor dat ook van de kinderen terug (‘hahaha, eerst zei je dat altijd anders en dat klopte helemaal niet. Hoe heb je geleerd dat je dat zo moet zeggen?’). Er zijn nog steeds een hoop dingen die ik niet snap of die ik niet kan volgen, maar zoals iedereen hier zegt: ‘Ça va venir’ (ik wil die spreuk op een tegeltje zodat ik hem stuk kan gooien).
Verder… Mijn eerste Franse boek is uit en ik ben al met de tweede bezig, o yeah.
Ook weet ik steeds beter welke metrolijnen waar in de stad komen, en welke lijn in welke richting ik moet hebben om bij mijn vaste plekken te komen.
Toeristenfactor:
Ik heb doordeweeks twee dagen de tijd om eropuit te trekken. Musea, toeristische plekken of parken (indien het weer het toestaat): Twee dagen per week ben ik er te vinden. Ik stap vaak een halte voor mijn bestemming uit om de omgeving een beetje te zien, en zo wegwijs te worden. Een ontzettend briljante ingeving van mezelf, want zeker als ik op weg ben naar iets toeristisch maakt die ene halte vaak het verschil tussen normale prijzen en belachelijk hoge toeristenprijzen. Hoera!
Sociaal:
De Nederlandse au pair community blijft uitbreiden! We zijn inmiddels met 30 meiden, al is de kern ervan een stuk kleiner. Met een groepje van 5-10 man gaan we iedere dinsdag borrelen, en in het weekend zien we elkaar vaak ook wel. In het park (her)ken ik al steeds meer gezichten en klets ik meestal met dezelfde mensen (als ik niet verdiept ben in mijn Franse boek). Ook bij de school van de kids ken ik al een paar moeders, die allemaal erg aardig zijn maar altijd haast hebben.
De kids:
Ha, de uitprobeerfase was snel voorbij. Het is me ontzettend meegevallen, ik had een kleine hel op aarde verwacht. Nouja, ik klaag natuurlijk niet. Ik schijn een ‘strenge’ au pair te kunnen zijn; Ik ben de eerste(!) bij wie nee ook echt nee blijft. Schokkend feit als je het mij vraagt, gezien ik de zevende au pair ben.
Ik merk veel verschillen tussen de drie kinderen: Als Axelle ontevreden is uit dat zich in (veel) scheldwoorden, niet willen luisteren en weglopen, als Robin het niet met me eens is uit hij dat met huilen en gillen, en als Eliott het oneens is uit dat zich in duidelijke verontwaardiging en een discussie. Dat laatste is nog niet echt gebeurd, hij is van zichzelf erg rationeel aangelegd en snapt heel goed waarom ik dingen wel of niet toesta. Hoera voor intelligente kinderen.
Ik merk veel verschillen tussen de drie kinderen: Als Axelle ontevreden is uit dat zich in (veel) scheldwoorden, niet willen luisteren en weglopen, als Robin het niet met me eens is uit hij dat met huilen en gillen, en als Eliott het oneens is uit dat zich in duidelijke verontwaardiging en een discussie. Dat laatste is nog niet echt gebeurd, hij is van zichzelf erg rationeel aangelegd en snapt heel goed waarom ik dingen wel of niet toesta. Hoera voor intelligente kinderen.
Heimweefactor:
Mweh. Ik heb niet veel last van heimwee, omdat ik hier nu geheel in een routine zit. Het begint al bijna een sleur te worden, gelukkig heb ik mijn vrije dagen om leuke/niet-standaard dingen te doen. Heimwee heb ik alleen na skypesessies. However, mijn ticket naar huis is al geboekt: in december kom ik met kerst een weekje thuis. Jeeej:) Ook heb ik bezoek in het vooruitzicht: Anna in oktober, Rutger in november, en mijn moeder in december. Leukleukleuk. Zo heb ik tijdens de heimweemomentjes (want ik heb ze nog wel) in ieder geval iets om naar uit te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten