dinsdag 30 augustus 2011

Un peu de magique

Al betekent het dat je extra goed op je tas moet letten, het heeft wel wat. Muziek in le metro*. Één halte na mij stapt er een dikke man in, met zijn accordeon al in de aanslag. Zodra de deuren sluiten, begint hij zachtjes te spelen, met pretoogjes om zich heenkijkend. Het is blijkbaar een bekend deuntje, want  er beginnen mensen mee te neurieën. Gezellig. De accordeonist begint te stralen. Hij wordt erkend. Hij begint steeds harder en sneller te spelen. Razendsnel. Rechts van me begint een man te dansen. Door de hele metro klinkt het geluid van tikkende voeten, slechts overstemd door de prachtige klanken van de accordeon. Schitterend. Er wordt geglimlacht, Parijs licht op. Als het lied ten einde lijkt te komen, klapt een peutertje in zijn handen. ‘Encore*!’, roept het ventje. ‘Encore, encore!’. En jawel hoor, de man zet een nieuw vreugdeliedje in. De plotselinge joie de vivre* is bijna voelbaar, in de kleine ruimte van de metro.
Een halte. Een man in uniform stapt de metro in. De accordeonist schrikt. Hij springt de metro uit, net voor de deuren sluiten. De magie is weg, de metro is stil. Flauw hoor.

Leer Frans met Eva
Un peu - een beetje
la magique - de magie
le metro - de metro
Encore - nog (nog een keer)
joie de vivre - levensvreugde

Geen opmerkingen:

Een reactie posten